Ngeunaan Kapamalian Uyah

 Ngeunaan Kapamalian Uyah 

(Diakses:https://www.azada.co.uk/category/nutrition-in-food/) 

(Gambar 1.1)

  Kapamalian nyaeta larangan atawa tabu ti kolot jaman baheula, anu maksudna ulah ngalakukeun salah sahiji hal anu matak bakal aya sababna. Salah sahiji kapamalian masyarakat sunda nyaeta ulah meli uyah ti peuting jeung ulah nepi ka meakeun uyah di bumi, maksudna beak pisan eta uyah teh dinu wadahna. Uyah teh bahasa sunda na Garam, nyaeta sajenis mineral anu nyieun aya rasa asin, biasana dipake keur masak.

 Masyarakat sunda biasana anu masih percaya ngeunaan kapamalian uyah ieu teh, utamana masyarakat sunda anu di daerah perkampungan. Perkampungan teh nyaeta lingkungan tempat tinggal anu dihuni ku sakalompok masyarakat anu didaerahna masih aya desa. Tinu hasil wawancara ti narasumber, Kapamalian uyah ieu teh masih dipercaya saur na di daerah saperti padalarang, gunung bentang, cipatat, cihampelas, cililin, gunung halu, jeung daerah perkampungan lainna anu masih percaya kana kapamalian uyah. 

(Syahira) 

  Kapercayaan ngeunaan uyah ieu parantos aya ti jaman karuhun urang sareng mangrupikeun kapercayaan anu diturunkeun sacara terus-terusan. Teu aya anu terang saha anu mimiti nyiptakeun aturan ieu, tapi disebutkeun uyah dianggap ngagaduhan energi atanapi nilai khusus, janten kumaha ngagunakeunana gaduh aturanana sorangan. Baheula, jalma percaya uyah miboga kakuatan nu tangtu meureun bisa mawa alus. Ieu sanes ngan ukur tabu, tapi oge bentuk hormat pikeun nilai sareng kapercayaan anu parantos lami. Di sisi sejen, uyah bisa mawa hal goreng lamun disalahgunakeun. Sanaos henteu ngartos alesanana, urang tetep nuturkeun aturan ieu pikeun ngahormatan tradisi anu parantos lami, saolah-olah janten pangeling kumaha ngahormatan karuhun, alam, sareng hal-hal anu dianggap sakral.

(Vera)

  Dina budaya masyarakat Sunda jeung sabagian daerah di Indonesia, aya mitos ngeunaan kapamalian mun uyah béak di imah. Numutkeun kayakinan, béakna uyah bisa jadi pembawa sial atawa tanda goréng keur anu ngageugeuh éta imah, saperti bakal aya masalah dina rumah tangga atawa datangna musibah. Sababaraha jalma percaya yén uyah mibanda nilai magis nu bisa nangkal énergi négatif, jadi lamun uyah béak, dianggap yén imah téh leungit perlindungan ti hal-hal anu goréng. Sanajan kitu, pandangan ieu téh ngan ukur mitos anu diturunkeun ti baheula, jeung teu boga dasar ilmiah.

  Aya mitos nu ngembang di masarakat yén meuli uyah peuting-peuting bakal mawa sial atawa musibah. Sabagian jalma percaya yén ngalakukeun ieu bisa ngabalukarkeun kasialan atawa "nyedot" rejeki anu sabenerna keur kulawarga. Ceuk caritana, uyah dipercaya miboga énergi anu bisa narik hal-hal négatip nalika dibeuli dina waktu peuting. Sanajan euweuh bukti ilmiah anu ngadukung kapercayaan ieu, mitos ieu masih hirup di sababaraha wewengkon minangka bagian tina kearifan lokal anu diwariskeun turun-tumurun.

(Rayhan)

  Pelaksanaan mitos uyah téh rupa-rupa, nurutkeun mitosna, sapertos larangan meuli uyah dina peuting. Dina palaksanaanna, anu ngajual biasana henteu hoyong ngajual uyah ka anu meulina dina peuting lantaran sieun mangaruhan kana jualan warungna. Kajadian ieu kaalaman ku panulis kami, Syahira; manéhna balanja dina peuting di warung pikeun meuli uyah, tapi teu dibikeun ku anu ngajual, padahal uyah téh aya di etalase. Hal ieu ogé kajadian ka narasumber, nyaéta Bu Isni, basa manéhna ningali indungna nu boga warung teu hoyong ngajual uyah ka anu meulina dina peuting. Waktu ditanya alesanana, indungna nyebut sieun lamun ngajual uyah dina peuting bakal mangaruhan kana rejekina: "Sieun rejekina teu katingali," cek indung narasumber. Anu ngajual biasana bakal nyebut “béak” padahal uyahna aya di etalase.

  Sedengkeun mitos uyah nu henteu meunang béak di dapur, biasana lamun uyah béak kudu geura dieusian deui, lantaran dipercaya bakal mangaruhan kana rasa masakan, panglindungan ti roh jahat, jeung ngalancarkeun rejeki. Keyakinan ieu dipercaya ku narasumber kami, nyaéta Bu Isni, Nini Syahira, jeung Nini Vera. Aranjeunna yakin yén uyah di dapur henteu meunang béak lantaran bakal mangaruhan kana lancar teu na rejeki, rasa masakan supaya henteu tiis atawa hambar, sarta minangka panglindungan ti roh jahat.

  Salajengna, aya ogé mitos uyah pikeun nangkal roh jahat anu biasana dilakukeun ku cara ngabur uyah di pakarangan. Hal ieu anu kaalaman ku narasumber kami, nyaéta Bu Isni, basa manéhna dititah ku dulurna pikeun ngabur uyah di sakuriling pakarangan pikeun ngalindungan ti roh jahat.

  Respon masarakat satempat kana mitos ieu téh rupa-rupa; aya nu percaya, tapi aya ogé nu henteu. Mayoritas anu percaya téh urang Sunda asli atawa keturunan Sunda lantaran mitos ieu kasohor di daerah Jawa Barat. Aranjeunna yakin yén naon anu dicarioskeun ku karuhun ti generasi ka generasi téh saéstuna leres. Tapi, sabagian ti maranéhna milih pikeun henteu ngalaksanakeunana lantaran dianggap geus katinggaleun jaman jeung teu asup akal.

(Asril) 

Lampiran:

(Gambar 1.2)

(Gambar 1.3)

 (Gambar 1.4)

Daftar Pustaka 

Azada. (n.d.). Nutrition in food. (https://www.azada.co.uk/category/nutrition-in-food/) Diakses 7 November 2024

Wikipedia. Garam dapur. Wikipedia. (https://id.m.wikipedia.org/wiki/Garam_dapur) diakses 7 November 2024

Scribd. Makalah Basa Sunda: Kapamalian. (https://id.scribd.com/document/346623144/Makalah-Basa-Sunda-Kapamalian) diakses tanggal 7 November 2024

Nama Kelompok:

- (Asril Gustianas) Pelaksanaan dan Respon masyarakat 

- (Syahira Ramadhani) dimana 

- (Vera Dewi Rachmawati) asal usul

- (M. Rayhan Hariwijaya) kenapa